SIRENS
De sirenes, een geluid dat de constante metgezel van de stad is geworden. Ze zijn overal. Ze janken, jammeren en blaten op alle uren, als smartelijke elektrische coyotes. Sluipend in en uit de perceptie van de stad, de een na de ander na de ander. Hun hardnekkigheid cumuleert en doordringt onze lichamen met steeds toenemende kwelling en spanning. Het is alsof de stad zelf, de klok rond, jammert om haar verdorvenen en afwijkenden. Deze sirenes hebben echter een eigenaardige kwaliteit. In plaats van zich een weg door de straten te loeien, verspreiden deze signalen van humor in plaats van horror. Door de sirenes te imiteren, draaien jongeren hun machtsverhouding op humoristische wijze om, ondermijnt de kunstenaar hun autoriteit en maakt hij zijn strenge geluidscontrolesysteem poreus. Deze menselijke SIRENS vragen om een soort diep luisteren dat onze aandacht vestigt op de pan-sonische geluidslandschappen van macht en bewaking, op de manieren waarop ze onze oren, lichamen en geesten, onze samenlevingen en straten verstikken. Een soort diep luisteren dat overweldigend en uitputtend kan zijn, vooral op momenten van crisis. Maar het kan ook leiden tot een toename van nieuwsgierigheid en humor, wat op zichzelf een soort balsem is.
PROTOCOL
Volg de oefening hierboven om een sirene na te bootsen.
Zoek een strategisch punt in de openbare ruimte, zoals een plein,
kruispunt of verborgen steegje.
Ga rechtop staan. Stel je voor dat je je lichaam verlengt door
elke wervel in je ruggengraat. Houd je kin parallel met de grond en ontspan je lichaam.
Adem nu langzaam en diep in. Verruim je middenrif. Voel het vergroten en samentrekken.
Leg je handen rond je mond om het geluid
in één richting te richten. Indien beschikbaar, gebruik een megafoon of een kegelvormig object.
Boots het stijgende en dalende geluid van een politiesirene na op een ononderbroken toon van B - F.
Loop door en herhaal elders indien nodig.
